UKŁAD EUROPEJSKI

Użycie przymiotnika "europejski" w nazwie układu, akcentuje fakt integracji państw byłego bloku socjalistycznego z państwami Europy Zachodniej w wyniku zmian, jakie zaszły na kontynencie po 1989 r. Układy te różnią się od układów o stowarzyszeniach zawieranych wcześniej przez Wspólnoty Europejskie. Nowością jest wprowadzenie postanowień dotyczących dialogu politycznego, współpracy kulturalnej oraz dyspozycji zbliżaniu przepisów prawnych państw stowarzyszonych do modelu przyjętego we Wspólnotach. Układy zawierają także szereg postanowień typowych dla traktatowej praktyki stowarzyszeniowej, które w efekcie doprowadzić mają do stworzenia w ciągu 10 lat strefy wolnego handlu artykułami przemysłowymi miedzy stronami układów.

Układ Europejski o stowarzyszeniu między Polską a Wspólnotami Europejskimi podpisany 16 grudnia 1991 r., ratyfikowany przez Sejm RP 4 lipca 1992 r., przez Senat RP 27 lipca 1992 r., przez Parlament Europejski 16 września 1992 r., składa się z preambuły, 122 artykułów podzielonych na 9 części, protokołów, załączników oraz deklaracji wspólnej i deklaracji jednostronnej. Układ jest umową o charakterze mieszanym, tj. zawartą zarówno przez Wspólnoty Europejskie, jak i państwa członkowskie, dlatego konieczne było jego ratyfikowanie zarówno prze Polskę i Parlament Europejski, jak i przez wszystkie państwa członkowskie Wspólnot Europejskich. Po wypełnieniu dość długiej procedury ratyfikacyjnej Układ miedzy RP a WE wszedł w życie 1 lutego 1994 r.