EUROPEJSKA UNIA WALUTOWA

1 stycznia 1999 r. wraz z wprowadzeniem Euro - wspólnej waluty Eurolandu - powstała Europejska Unia Walutowa (EMU - European Monetary Union). Zasady jej tworzenia i funkcjonowania zostały określone w traktacie z Maastricht w grudniu 1991 r.

Warunkiem przystąpienia poszczególnych krajów do EMU jest spełnienie następujących kryteriów:
1) dyscyplina budżetowa utrzymująca deficyt budżetowy na poziomie nie przekracającym 3% produktu krajowego brutto;
2) niska stopa procentowa długoterminowa, która nie może przekroczyć więcej niż o 2 punkty procentowe średniego poziomu stóp procentowych w trzech krajach Unii Europejskiej o najniższej inflacji;
3) dyscyplina długu publicznego, który nie może być większy od 60% produktu krajowego brutto;
4) niska inflacja - stopa inflacji nie wyższa niż 1,5 punktu procentowego ponad średnia stopę inflacji w trzech krajach o najniższym jej poziomie;
5) stabilny kurs wymiany - waluta krajowa musi być uczestnikiem Europejskiego Mechanizmu Kursów Walutowych (ERM - Exchange Rate Mechanism) w okresie dwóch lat bezpośrednio przed przystąpieniem danego kraju do EMU oraz nie przeprowadzanie dewalucji waluty krajowej z inicjatywy rządu danego kraju.

Podczas szczytu w Brukseli w maju 1998 r. Rada Europejska podjęła decyzję, że w skład EMU w pierwszej fazie jej tworzenia wejdzie 11 krajów, które spełniły podane kryteria: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia i Włochy. Grecja nie spełniła tych kryteriów, a Dania, Szwecja i Wielka Brytania nie wyraziły woli przystąpienia do EMU ze względów politycznych.